κεφαλατίκι(ο)ν

κεφαλατίκι(ο)ν και κεφαλατίκι, τὸ (Μ)

1. άρχοντας, αφέντης, αρχηγός

2. έδρα ή εδαφική περιοχή στην οποία εκτεινόταν η εξουσία ενός κεφαλά*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κεφαλάτικον + κατάλ. -ιον*].